Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀγαθάγγελος Ἀγαθαγγελίδης.

(† 28 Ὀκτωβρίου 1944)

            Γιά τόν Ἅγιο αὐτό δέν γνωρίζουμε πολλά, καθώς οἱ περισσότερες πληροφορίες ἀπωλέσθηκαν στή λήθη τῆς Ἱστορίας καί στό διάβα τῶν δύσκολων ἱστορικῶν συνθηκῶν τῆς ταραγμένης δεκαετίας τοῦ '40 γιά τήν πατρίδα μας.

            Ὑπῆρξε Ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ περί τούτου, ὅπως διασώζει ὁ συγγραφέας Κων/νος Βοβολίνης:

            «... Ἐξ ἄλλου οἱ Κομμουνισταί, συμπληροῦντες τό ἔργον τῶν Βουλγάρων ἐξοντωτῶν, ἐσφαγίασαν ἐν τῇ περιφερείᾳ τῆς Μητροπόλεως τούς Ἱερεῖς: Ἀγαθάγγελον Ἀγαθαγγελίδην (ἤ Καλλινικίδην, τό δεύτερο τοῦτο ἐπώνυμο προφανῶς προστέθηκε ἐκ παραδρομῆς), Γεώργιον Παπαδόπουλον καί Χρῆστον Παπαδόπουλον.».

Ἅγιος Ἱερομάρτυς Γεώργιος Ἀνδ. Ἀγγελόπουλος.

            Ὁ π. Γεώργιος ὑπηρέτησε πιστά τό χωριό Κούτσι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορινθίας ὅταν τόν συνέλαβαν ἀντάρτες τοῦ ΕΛ.Α.Σ. ἐπειδή ἀδιαφοροῦσε γιά τά ἔργα τους. Μετά ἀπό βασανιστήρια ἐκτελέστηκε στήν Γκούρα Φενεοῦ.

            Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ, εἶναι γνωστό ὅτι ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας ἔγινε τόπος σφαγῆς γιά πολλές εὐλογημένες ψυχές. Πιό συγκεκριμένα (ἀντιγράφουμε ἀπό ἐδώ: http://deltio11.blogspot.gr/2013/07/blog-post_10.html) , «...στίς 10 Μαρτίου 1943 ἡ ΟΠΛΑ, μετά ἀπό ὁδηγίες ἀπό τήν Ἀθήνα, κατέλαβε τό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Φενεό, καί τό «ἀπελευθέρωσε» ἀπό τούς Μοναχούς, ἀφοῦ τούς ἐκτέλεσε. Ἀπό τότε ἄρχισε νά λειτουργεῖ ὡς φυλακή καί στρατόπεδο συγκέντρωσης τῶν «ἀντιφρονούντων - ἀντιδραστικῶν», ἀπό ὅλη τή βόρει καί κεντρική Πελοπόννησο... Στό πλαίσιο αὐτό ἔφθαναν καθημερινά, συνοδείᾳ ὁπλοφόρων τῆς ΟΠΛΑ, ὁμάδες μελλοθανάτων.

            Οἱ δολοφόνοι τοῦ Ε.Α.Μ., μετά ἀπό κράτηση 2-3 ἡμερῶν, ὁδηγοῦσαν τούς κρατούμενους στίς παρακείμενες χαράδρες, ὅπου τούς ἐκτελοῦσαν καί τούς ἄφηναν ἄταφους, βορά τῶν ἀγριμιῶν. Οἱ ἐκτελέσεις γίνονταν στό Διάσελο τῆς Ζαρούχλας, στή μακριά Λάκα τῆς Ζήρειας, στίς περιοχές γύρω ἀπό τά χωριά Καλύβια καί Γκούρα. Ἀπό τά κελλιά τοῦ Μοναστηριοῦ κάθε βράδυ ξεκινοῦσαν ὁμάδες τυραννισμένων ἀνθρώπων πού, δαρμένοι, νηστικοί καί διψασμένοι, μέ τά χέρια δεμένα πίσω στίς πλάτες, βάδιζαν χιλιόμετρα πρός τόν θάνατο.

Τήν ἄνοιξη τοῦ 1944 οἱ κομμουνιστές ἔμαθαν ἀπό βοσκούς τήν «τρύπα», τό βάραθρο, πού βρίσκεται στή θέση Κακόβουνι – Ντουρντουβάνα, 6 χιλιόμετρα ἀπό τό μοναστήρι, καί ἄρχισαν νά μεταφέρουν ἐκεῖ τά θύματα γιά ἐκτέλεση. Στό βάραθρο ἐκτελέσθηκαν μέχρι τό τέλος Ἰουλίου περίπου 600 ἄτομα, τά πτώματα τῶν ὁποίων ἀνασύρθηκαν...».

Παρακάτω περιγράφεται ὁ τρόπος δολοφονίας: «... Ὁδηγοῦσαν τά θύματά τους δύο – δύο στό βάραθρο, καί χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνονται οἱ ἄλλοι πού περίμεναν, τούς ἐκτελοῦσαν «ἀθόρυβα», δηλαδή, τούς ἔκοβαν τό λάρυγγα μέ μαχαῖρι καί τούς ἔριχναν μέσα στήν τρύπα, ἀφοῦ τούς ἔγδυναν τελείως καί τά ματωμένα ροῦχα, πού ἔπαιρναν, τά πήγαιναν πίσω στό Μοναστήρι γιά νά τά πλύνουν οἱ ἑπόμενοι μελλοθάνατοι, γιά νά τά φορέσουν «τά διάφορα μέλη τῆς ὀργανώσεως». 

«... Ἀπό τό «Ματωμένο Μοναστήρι» πέρασαν περισσότεροι ἀπό 3000, ἀπό τούς ὁποίους ἐξακριβώθηκε ἡ τύχη τῶν 1800...».

        Στό βιβλίο: 1943-1944 - "Ἀπό τόν προχαχῶνα τῆς Στιμάγκας", Ἰωάν. Μπαλαφούτα δημοσιεύεται κατάλογος σφαγιασθέντων ἀπό τό Ε.Α.Μ. στό Νομό Κορινθίας, ὅπου, ἐκτός ἀπό τόν Ἱερομάρτυρα Γεώργιο Ἀγγελόπουλο, ἀναφέρονται καί τά ὀνόματα τῶν Ἱερομαρτύρων Δημητρίου Γκέλλη, Βασιλείου Κελλάρη, Βασιλείου Μπούρμπουλα, Παναγῆ Χαρλαύτη, καί Νικολάου Μπέρτσεκα.